מכירה 75 - פריטים נדירים ומיוחדים
- יד (73) Apply יד filter
- book (73) Apply book filter
- manuscript (73) Apply manuscript filter
- חסידות (47) Apply חסידות filter
- letter (45) Apply letter filter
- כתבי (44) Apply כתבי filter
- ספרים (40) Apply ספרים filter
- gloss (37) Apply gloss filter
- מכתבים (32) Apply מכתבים filter
- ישמח (29) Apply ישמח filter
- והגהות (29) Apply והגהות filter
- וכתבי (29) Apply וכתבי filter
- טייטלבוים (29) Apply טייטלבוים filter
- יואל (29) Apply יואל filter
- ספריית (29) Apply ספריית filter
- מסאטמר (29) Apply מסאטמר filter
- משה (29) Apply משה filter
- סיגט (29) Apply סיגט filter
- ואדמו (29) Apply ואדמו filter
- רבי (29) Apply רבי filter
- רי (29) Apply רי filter
- ספרים, (29) Apply ספרים, filter
- ואדמורי (29) Apply ואדמורי filter
- הישמח (29) Apply הישמח filter
- האדמור (29) Apply האדמור filter
- האדמו (29) Apply האדמו filter
- משה" (29) Apply משה" filter
- האדמו"ר (29) Apply האדמו"ר filter
- ה"ישמח (29) Apply ה"ישמח filter
- ואדמו"רי (29) Apply ואדמו"רי filter
- books, (29) Apply books, filter
- librari (29) Apply librari filter
- mosh (29) Apply mosh filter
- rebb (29) Apply rebb filter
- satmar (29) Apply satmar filter
- sighet (29) Apply sighet filter
- teitelbaum (29) Apply teitelbaum filter
- yismach (29) Apply yismach filter
- yoel (29) Apply yoel filter
- ספרי (20) Apply ספרי filter
- ישראל (19) Apply ישראל filter
- chassid (18) Apply chassid filter
- והקדשות (16) Apply והקדשות filter
- חתימות (16) Apply חתימות filter
- dedic (16) Apply dedic filter
- signatur (16) Apply signatur filter
- chassidut (15) Apply chassidut filter
- print (15) Apply print filter
- chabad (14) Apply chabad filter
- eretz (14) Apply eretz filter
ספר וחרב פיפיות – "כתם פ"ז" ו"גלילי זהב", פירוש קבלי על קריאת שמע, ושמות הקודש "המפורשים" הרמוזים בה – שם בן מ"ב אותיות ושם בן ע"ב אותיות, מאת רבי ישעיה הלוי, מגדולי מקובלי ה"קלויז" מבראד. לבוב (למברג), [תקמ"ו-תקמ"ז] 1786. דפוס רבי שלמה יאריש.
במרכז השער חתימה: "ייט"ב" – חתימת יד קדשו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה טייטלבוים, שהיה רגיל לחתום "ייט"ב" בראשי תיבות (ומסיבה זו נקרא שם ספרו "ייטב לב").
הספר שלפנינו עבר בירושה לנכדו האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. בדפי הספר מופיעות שתי חותמות בעלות שונות של האדמו"ר, עם הכתובות: "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א", "אב"ד דק"ק ארשאווא והגליל".
ספר זה נדפס בבית הדפוס של רבי שלמה יאריש (רפפורט), שבשנת תקמ"ח נדפס בו הספר הקדוש "נועם אלימלך". על-פי המקובל היו עובדי הדפוס אנשים קדושים מ"ל"ו הצדיקים הנסתרים" [ראה הרב ב' לנדא, בספר הרבי ר' אלימלך מליזנסק, ירושלים, תשכ"ג, עמ' שיא, המביא מסורת בעל פה (בשם הגאון רבי משה הלברשטאם), על סגולתו הרבה של ספר נועם אלימלך בדפוס רבי שלמה יאריש, ש"נדפס על ידי פועלים יראי ה' שעסקו בהדפסה בקדושה ובטהרה, ומהם שהיו בין ל"ו הנסתרים שעליהם העולם עומד"].
בספר שלפנינו מופיעות אותן "כוכביות" מפורסמות שנדפסו גם בספר "נועם אלימלך" – שהדפיס רבי שלמה יאריש כשנה לאחר הדפסת הספר שלפנינו. המסורת החסידית ייחסה חשיבות מיוחדת לכוכביות אלו. החוקר ר' חיים ליברמן כותב על כך במאמרו על המהדורה הראשונה של ה"נועם אלימלך" (אהל רח"ל, חלק א, ניו יורק תש"מ, עמ' 63): "חסידי פולין קוראים למהדורה זו: 'נועם אלימלך עם כוכבים', והיא חשובה בעיניהם מאד, שכן הם מייחסים לכוכבים אלו סודות ורמזים...". בספר הדרת קודש, לתולדות רבי אברהם יהושע פריינד (הרב מנאסויד; ירושלים תש"כ, עמ' מז) נכתב בשמו: "רבינו ז"ל אמר שיש סוד בציוני הכוכבים שנדפסו בסה"ק נועם אלימלך בדפוס הראשון, ואומרים שהרה"ק ר' אלעזר ז"ל [בנו של ה"נועם אלימלך"] הי' לו גילוי אליהו בכתבו, ועשה שם ציון כוכב, ועוד אמרו כי המדפיסים הראשונים מסדרי האותיות היו מל"ו צדיקים...". כאמור, גם בספר שלפנינו מופיעות אותן כוכביות, וכך גם בספרים נוספים שבדפוס רבי שלמה יאריש (ראה על כך במאמרו הנ"ל של חיים ליברמן).
בראש הספר הסכמות רבות מרבני גליציה ומחכמי ה"קלויז" מבראד, המציינים את גדלותו של המחבר בחכמת הקבלה, ואת היותו תלמיד מובהק של הגאון המקובל רבי חיים צאנזר מגדולי חכמי ה"קלויז" של קהילת בראד "הרבנים המפורסמים אשר להם יד ושם בחכמה זו, וכל סתום לא עממוהו".
[2], יח דף; לו, [1] דף. 20.5 ס"מ. מצב טוב. כתמים ובלאי (בעיקר בדפים הראשונים והאחרונים). כריכת עור חדשה.
האדמו"ר הקדוש רבי יקותיאל יהודה טייטלבוים (תקס"ח-תרמ"ג), בן רבי אלעזר ניסן טייטלבוים אב"ד סיגעט, וחתן רבי משה דוד אשכנזי – הרב מטולטשווא שעלה לצפת. תלמידו המובהק של אבי-אביו האדמו"ר בעל "ישמח משה" רבי משה טייטלבוים אב"ד אוהעל, אשר היה מקרבו ביותר וגילה לו גילויים שמימיים מדברים שהתגלו אליו ברוח הקודש. היה גם מתלמידיו של האדמו"ר רבי אשר ישעיה מרופשיץ. בשנת תקצ"ג (בהיותו כבן 25) נתמנה לרב בסטרופקוב, ולאחר פטירת סבו הגדול נתקבל לעלות על מקומו כאב"ד אוהעל. לאחר מכן התמנה לרבנות בגורליץ ולאחר מכן בדרוהוביטש. בשנת תרי"ח עבר לכהן ברבנות סיגעט בירת מחוז מארמארוש והקים ישיבה גדולה, בה למדו בתקופת פריחתה כמאתיים תלמידים. בין תלמידיו שם נודע הגאון רבי שלמה ליב טאבאק בעל "ערך שי" וראב"ד סיגעט. נכדו מעיד כי "היה להם לאב הרחמן ונשאם על כתפיו כאשר ישא האומן את היונק, והשגיח עליהם בפרטיות שילמדו תורה בקדושה ובטהרה". מסיגעט נתפרסם שמו על פני כל הארץ, ואלפי חסידים נהרו אל העיר, ליטול ממנו עצה ותבונה, להתברך ולהיוושע מפיו. נודע בקדושתו הרבה ונכדו האדמו"ר רבי יואל מסאטמר העיד עליו שמעולם לא פגם בקדושתו. סיפורי מופת רבים מסופרים אודותיו, בהם דברי פלא שהתגלו לו ב"רוח הקודש". מקובל היה בדורו כמי שיודע את מחשבות העומדים מולו, וסיפורים מופלאים התפרסמו אודות כך. על מצבתו נכתב: "הרב המפורסם שמו נודע בשערים, העמיד תלמידים הגונים וישרים, השאיר אחריו חיבורים יקרים". נודע בספריו: ספר ייטב לב על התורה, ספר ייטב פנים על המועדים, ספר רב טוב על התורה ושו"ת אבני צדק.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
תלמוד ירושלמי, סדר מועד, עם הפירושים "קרבן העדה" ו"שירי קרבן", מאת רבי דוד פרנקל אב"ד דעסוי. דעסויא, [תק"ג 1743]. מהדורה ראשונה של הפירושים.
שער כללי לכל הכרך. שער נפרד לכל מסכת.
העותק של בעל ה"שמן רוקח", עם חתימתו ועם עשרות הגהות בכתב-ידו (ראה להלן). לאחר מכן הגיע הספר לידי האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה טייטלבוים אב"ד סיגט, אשר חתם בו בעמוד השער בחתימת ידו: "ייט"ב" [=יקותיאל יהודה טייטלבוים].
בראש עמוד השער חתימה מטושטשת: "...מיקאלאש", ובתחתית עמוד השער חתימת ה"שמן רוקח": "נאום הצעיר אלעזר חופ"ק הנ"ל".
בדפי הספר עשרות הגהות למדניות, חלקן ארוכות, בכתב-יד קדשו של רבי אלעזר לעוו, בעל "שמן רוקח". רוב ההגהות חתומות בסופן בשמו: "אלעזר" או "הצעיר אלעזר". בחלק מהגהותיו מציין ה"שמן רוקח" למקומות אחרים בספריו שהדפיס בשנות התק"ס, בהם דן בהרחבה בנושא הנידון, כגון: "ומה שכתבתי בספרי שב שמעתתא" (שבת ג/2); "עמ"ש [=עיין מה שכתבתי] בס'[פר] שב שמעתתא" (יומא ח/2); "כאשר כתבתי באריכות בספרי תורת חסד" (סוכה ז/1); "ועיין בחידושי שבארתי בזה באורך" (מגילה י/2).
למיטב ידיעתנו, ההגהות שלפנינו לא נדפסו.
בדף המגן האחורי – רישום בעלות ארוך, בסגנון מליצי, בכתב-ידו של רבי יצחק מאושפיצין, תלמידו של ה"שמן רוקח". רישום הבעלות נכתב ב"יום ה' ג' דחוהמ"פ [=דחול המועד פסח] תקפ"ב פ"ק מיקאלאש". בשולי רישום זה הוסיף רבי יצחק מאושפיצין "שיר נאה ומסוגר, על תנועה, בדלת וכן בסוגר". בסוף השיר כתב רבי יצחק: "...בשיר הזה... נחתם שם הגאון בראשי תבות לאורך השיר, וכן לרחבו בצד פזמון".
[3], נב; [1], כט; [1], לה; [1], כב; [1], טו; [1], יג; [1], י; [1], יא; [1], טו; [1], יח; [1], יא; [1], י דף. 34 ס"מ. מצב טוב. כתמים. קרעים קלים ובלאי. קרעים בדף השער ודף שאחריו, עם פגיעה קלה בטקסט, חלקם משוקמים בנייר דבק. חותמות. כריכת עור חדשה.
הגאון רבי אלעזר לעוו (תקי"ח-תקצ"ז), מגאוני דורו המפורסמים, כיהן רוב שנותיו כאב"ד בשש קהילות חשובות בגלילות מורביה, בוהמיה והונגריה. בשנים תקפ"ב-תק"צ כיהן ברבנות מיקלאש שבהונגריה. רוב ימיו כיהן כראש ישיבה, והעמיד מעל אלף תלמידים, בהם מגדולי גאוני הדור. בנו היה הגאון המפורסם רבי בנימין וואלף לעוו, בעל "שערי תורה". רבי אלעזר היה ספרא-רבה, וחיבר 13 חיבורים גדולים שהוציאו לו שם עולם (12 מהם הדפיס בחייו). בחלק גדול מחיבוריו הוא עוסק בכללי ודרכי הש"ס. על פי המסופר, היה הוגה בתורה אף בשעות השינה, ובחלומותיו היו מתחדשים לו חידושים רבים. על גודל התמדתו וקדושתו מסופר עוד כי במוצאי יום כיפור היה שוקד על תלמודו כל הלילה, מבלי שטעם מאומה עם צאת הצום, והיה זוכה כל שנה בלילה זה לגילוי אליהו (זכרון אלעזר). כותבי תולדותיו מספרים גדולות על כח תפילתו שהייתה נשמעת. בשנת תקצ"ג התעוור כתוצאה מפגיעת ברק. על אף זאת, המשיך ללמוד מאז ועד לפטירתו. בשנים אלו ראו את כח זכרונו האדיר וכיצד סדורה כל התורה בפיו כנתינתה מסיני. דבר זה אף מוזכר בהספדו של בעל ה"חתם סופר", שכתב עליו: "היה סגי נהור כמה שנים, וטעמו לא נמר וריחו לא פג מבקיאותו הנפלא וחריפותו". ה"חתם סופר" מביא מספריו בכמה מקומות ומפלפל בהם, על אף שהיה מבני דורו. על ספרו "שערי חכמה – שב שמעתתא" התבטא רבי מרדכי בנט בהתפעלות רבה: "הספר הזה לא חברו ילוד אשה, אלא מלאך ה' צב-אות, כי לא נראה כבושם הזה בעולם". בהדפסת ספריו ראה את עיקר ייעודו משמיים, אך מעולם לא לקח עול חובות כדי להדפיסם – "לא הרשה לעצמו להדפיס בפעם אחת הרבה, כי ירא לנפשו שלא יוכל לשלם ההוצאות, כי מלאכת הדפוס היתה ביוקר. על כן הדפיס בכל פעם מקצת מחידושיו עד אשר שילם ההוצאות, ואת הריווח הקדיש תמיד להדפסת יתר חידושיו, כי זו היתה כל מגמתו להגדיל תורה ולהאדירה" (בית אשר אהל שרה, עמ' קג, בתחילת ספר מנוחת אשר, מהדורת ברוקלין, תשכ"ג). בצוואתו כתב שיחקקו על מצבתו את שמות כל ספריו.
האדמו"ר הקדוש רבי יקותיאל יהודה טייטלבוים (תקס"ח-תרמ"ג), בן רבי אלעזר ניסן טייטלבוים אב"ד סיגעט, וחתן רבי משה דוד אשכנזי – הרב מטולטשווא שעלה לצפת. תלמידו המובהק של אבי-אביו האדמו"ר בעל "ישמח משה" רבי משה טייטלבוים אב"ד אוהעל, אשר היה מקרבו ביותר וגילה לו גילויים שמימיים מדברים שהתגלו אליו ברוח הקודש. היה גם מתלמידיו של האדמו"ר רבי אשר ישעיה מרופשיץ. בשנת תקצ"ג (בהיותו כבן 25) נתמנה לרב בסטרופקוב, ולאחר פטירת סבו הגדול נתקבל לעלות על מקומו כאב"ד אוהעל. לאחר מכן התמנה לרבנות בגורליץ ולאחר מכן בדרוהוביטש. בשנת תרי"ח עבר לכהן ברבנות סיגעט בירת מחוז מארמארוש והקים ישיבה גדולה, בה למדו בתקופת פריחתה כמאתיים תלמידים. בין תלמידיו שם נודע הגאון רבי שלמה ליב טאבאק בעל "ערך שי" וראב"ד סיגעט. נכדו מעיד כי "היה להם לאב הרחמן ונשאם על כתפיו כאשר ישא האומן את היונק, והשגיח עליהם בפרטיות שילמדו תורה בקדושה ובטהרה". מסיגעט נתפרסם שמו על פני כל הארץ, ואלפי חסידים נהרו אל העיר, ליטול ממנו עצה ותבונה, להתברך ולהיוושע מפיו. נודע בקדושתו הרבה ונכדו האדמו"ר רבי יואל מסאטמר העיד עליו שמעולם לא פגם בקדושתו. סיפורי מופת רבים מסופרים אודותיו, בהם דברי פלא שהתגלו לו ב"רוח הקודש". מקובל היה בדורו כמי שיודע את מחשבות העומדים מולו, וסיפורים מופלאים התפרסמו אודות כך. על מצבתו נכתב: "הרב המפורסם שמו נודע בשערים, העמיד תלמידים הגונים וישרים, השאיר אחריו חיבורים יקרים". נודע בספריו: ספר ייטב לב על התורה, ספר ייטב פנים על המועדים, ספר רב טוב על התורה ושו"ת אבני צדק.
ספר לחם סתרים, פירוש על מסכת עבודה זרה, מאת רבי שלמה אלגאזי. שטרסבורג, [תקל"ז 1777]. עם הסכמת "הנודע ביהודה".
העותק של האדמו"ר מסיגט רבי חנניה יו"ט ליפא טייטלבוים בעל "קדושת יום טוב" ושל בנו האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר.
בשער ובדפי הבטנה רישומים רבים, בהם רישומי בעלות של רבי "חנניה יום טוב ליפא ט"ב [טייטלבוים]" בעברית ובאותיות לטיניות [כנראה מתקופת כהונתו כאב"ד טעטש]. בדף השער חותמת בעלות של בנו האדמו"ר רבי יואל "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א".
בראש דף השער רישום "קוויטל" של רבי "אריה ליב כהנא בן רחל".
בדפי הבטנה רישומי בעלות של רבי "יוסף מרדכי הכהן" מטעטש. הגאון רבי יוסף מרדכי כהנא (נפטר תרנ"ו) אב"ד טעטש, בעל "דברי צדיקים". בן-בנו של הגאון רבי יוסף מרדכי כהנא ראב"ד סיגט (נפטר תקצ"ד), שהיה בנו של רבי יהודה כהנא בעל "קונטרס הספיקות", ובהקדמת ספר "קצות החושן" מאת דודו רבי אריה ליב הכהן, הוא מברכו ומזכירו לשבח: "...בן אחי הנ"ל, היניק וחכים האברך יקר הערך המופלג מוהר"ר יוסף מרדכי הכהן, פאר יכהן".
[4], קיב, [4] דף; יד דף. 19.5 ס"מ. מצב טוב-בינוני. כתמים ובלאי. קרעים במספר דפים. קרע חסר בתחתית דף השער. כריכת עור עתיקה, עם שדרת עור חדשה.
האדמו"ר הקדוש רבי חנניה יום טוב ליפא טייטלבוים (תקצ"ו-תרס"ד), בנו וממלא מקומו של רבי יקותיאל יהודה טייטלבוים בעל ה"ייטב לב". תלמיד אביו ומגדולי תלמידיו של רבי חיים הלברשטאם בעל "דברי חיים" מצאנז. רבו ה"דברי חיים" אמר פעם לאביו ה"ייטב לב" כי "עשאו כלי שלימה". מסופר כי הרב הקדוש משינאווא אמר עליו "...שהוא בקדושה מבואו לעולם הזה, עד צאתו לעולם הבא". לאחר פטירת אביו נתמנה על מקומו ברבנות העיר סיגט וכמנהיג עדת החסידים אחריו. תחת הנהגתו גדלה חסידות סיגט ומספר חסידיו נאמד באלפים. היה מגדולי מנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש, קנאי ללא פשרות ומתנגד חריף לתנועה הציונית. לאחר פטירתו נדפס חיבורו "קדושת יום טוב" על התורה והמועדים. בניו הקדושים הם האדמורי"ם רבי חיים צבי טייטלבוים בעל ה"עצי חיים", שמילא את מקומו כאב"ד ואדמו"ר בסיגט, ורבי יואל טייטלבוים בעל "ויואל משה" שכיהן כאב"ד ואדמו"ר בסאטמר.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
ספר לחם יהודה, על הרמב"ם, חלק ראשון, מאת הגאון רבי יהודה עייאש. ליוורנו, [תק"ה 1745]. מהדורה ראשונה.
העותק של האדמו"ר מסיגט רבי חנניה יו"ט ליפא טייטלבוים בעל "קדושת יום טוב" ושל בניו האדמו"ר רבי יואל מסאטמר ורבי חיים צבי אב"ד סיגט.
בדפי הבטנה רישומים מליציים, חתימות וחותמות של "חיים צבי ט"ב [טייטלבוים] / M. Sziget / Teitelbaum H. ", הכותב שהספר שייך לאביו הגאון הקדוש רבי חנניה יו"ט ליפא ט"ב.
חותמות בעלות שונות של אחיו – האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים, עם הכתובות: "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א", "אב"ד דק"ק ארשאווא והגליל".
ספר זה היה שייך קודם לכן להגאון רבי שלמה גאנצפריד מאונגוואר בעל "קיצור שולחן ערוך". בשער הספר מופיעה חתימתו: "שלמה גאנצפריד". חתימות נוספות בשער: "הק' שמואל [זנוויל?]"; "יוסף מרדכי הכהן" [כנראה, רבי יוסף מרדכי כהנא אב"ד טעטש, בעל "דברי צדיקים", נפטר בסיגט בשנת תרנ"ו. נכדו של רבי יוסף מרדכי כהנא ראב"ד סיגט שנפטר בשנת תקצ"ד. ראה אודותיו פריט קודם].
בעמוד הריק שבסוף החלק הראשון מופיעה רשימת מפתחות בכתב-יד (יתכן והיא בכתב-ידו של רבי שלמה גאנצפריד).
[4], קיח, [1] דף. 31 ס"מ. מצב טוב-בינוני. כתמים. בלאי וקרעים. סימני עש קלים. כריכה ישנה, עם שדרת עור חדשה.
הגאון הנודע רבי שלמה גנצפריד (תקס"ד-תרמ"ו), ראב"ד אונגוואר עיר מולדתו, משנת תר"י עד פטירתו בשנת תרמ"ו ועמד בראש מערכות הרבנות האורתודוקסית בהונגריה. בהיותו בן שמונה שנים מת עליו אביו רבי יוסף (שהיה דיין ומו"ץ באונגוואר), וחינוכו עבר לידי הרב צבי הירש הלר [ר' הירשלי חריף] מחבר הספר הידוע "טיב גיטין". חיבר עשרות חיבורים חשובים, אך עיקר פרסומו בא בשל ספרו המפורסם "קיצור שולחן ערוך", אשר זכה למהדורות רבות מאז שיצא לראשונה באונגוואר שנת תרכ"ד [ב"אוצר ישראל", ניו יורק תרס"ט, נכתב שעד זמנו יצאו לאור כחצי מיליון טפסים מספר קיצור שו"ע, ועל פי ד"ר יצחק ריבקינד הופיעו ממנו עד שנת תש"כ למעלה ממיליון טפסים]. ספרו הראשון "קסת הסופר" על הלכות כתיבת סת"ם יצא לאור בשנת תקצ"ד בעיר אפען, הספר זכה להסכמת מרן ה"חתם סופר" אשר כתב כי לא יתנו קבלת סופר לתלמידים עד שיהיו בקיאים בספר הזה ואף עיטרו בהגהותיו.
האדמו"ר הקדוש רבי חנניה יום טוב ליפא טייטלבוים (תקצ"ו-תרס"ד), בנו וממלא מקומו של רבי יקותיאל יהודה טייטלבוים בעל ה"ייטב לב". תלמיד אביו ומגדולי תלמידיו של רבי חיים הלברשטאם בעל "דברי חיים" מצאנז. רבו ה"דברי חיים" אמר פעם לאביו ה"ייטב לב" כי "עשאו כלי שלימה". מסופר כי הרב הקדוש משינאווא אמר עליו "...שהוא בקדושה מבואו לעולם הזה, עד צאתו לעולם הבא". לאחר פטירת אביו נתמנה על מקומו ברבנות העיר סיגט וכמנהיג עדת החסידים אחריו. תחת הנהגתו גדלה חסידות סיגט ומספר חסידיו נאמד באלפים. היה מגדולי מנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש, קנאי ללא פשרות ומתנגד חריף לתנועה הציונית. לאחר פטירתו נדפס חיבורו "קדושת יום טוב" על התורה והמועדים. בניו הקדושים הם האדמורי"ם רבי חיים צבי טייטלבוים בעל ה"עצי חיים", שמילא את מקומו כאב"ד ואדמו"ר בסיגט, ורבי יואל טייטלבוים בעל "ויואל משה" שכיהן כאב"ד ואדמו"ר בסאטמר.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
פריט 41 שו"ע הלכה ברורה – וילהרמשדורף, תע"ז – העותק של האדמו"ר אב"ד סיגט ושל האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
ספר הלכה ברורה – שלחן ערוך אורח חיים, עם פירוש הלכה ברורה, מאת רבי פנחס אויערבאך, חתן רבי יוסף שמואל אב"ד פפד"מ. וילהרמשדורף, [תע"ז 1717]. מהדורה יחידה.
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. בדף שלפני דף השער רישום בכתב יד: "זה הספר הקדוש שייך לאדמו"ר שליט"א אב"ד דק"ק סיגעט" [כפי הנראה הכוונה לרבי חנניה יו"ט ליפא טייטלבוים בעל "קדושת יום טוב", אך יתכן והכוונה היא לאביו בעל "ייטב לב", שכיהן לפניו כאב"ד סיגט].
חותמות בעלות שונות של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר, בהן חותמת מימי נעוריו: "יואל טייטלבוים בהרה"צ ז"ל – מ. סיגעט" [מתקופת מגוריו בבית משפחתו בסיגט – לאחר פטירת אביו, ולפני שעבר לגור בסאטמר בשנת תרס"ה], ושתי חותמות עם הכתובות: "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א", "אב"ד דק"ק ארשאווא והגליל".
חתימה בשער: "אהרן ברוקענשטיין" [רבי אהרן ברוקנשטיין, מראשוני העולים מזיבנבירגן לירושלים בשנת תרט"ו ומגבאי בית הכנסת "החורבה" כארבעים שנה. ראה אודותיו וצילום חתימותיו: עלי זכרון, גליון 45, ניסן תשע"ח, עמ' לד-נא].
חתימה עתיקה (משולבת במספור של דף ג): "גבריאל וויזל".
[2], ב-קפו, [2] דף. 30 ס"מ. מצב טוב-בינוני. כתמים ובלאי. קרעים בדפים הראשונים (כעשרה דפים), עם פגיעות במרכז הטקסט. סימני עש. חותמת ורישומים. כריכה חדשה.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).
ספר תולדות אדם, חידושים על סוגיות הש"ס, מאת הגאון הקדוש רבי משה דוד אשכנזי. ירושלים, [תר"ה 1845]. דפוס רבי ישראל ב"ק [תלמיד רבי ישראל מרוז'ין ורבי לוי יצחק מברדיטשוב].
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר, שהיה צאצא של המחבר. בעמוד השער ובעמוד האחרון חותמות בעלות של האדמו"ר, עם הכתובת: "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א".
בשער הספר הקדשה עצמית ארוכה (וקצוצה) בכתב יד וחתימת רבי יעקב מרדכי מליזענסק, הכותב שקיבל את הספר מעזבון המחבר בתנאי שאם צאצאי המחבר יבקשו את הספר בחזרה, יהיה מחויב להחזירו לידיהם: "זה הספר ניתן לי במתנה מע[זבון] הרב המחבר זצוק"ל ע"פ האפ[וטרופסים?], דהיינו, א' – שלא אמכור ושלא את[ן] במתנה לזולתי. ב' – שאם יבא מ[כתב ממשפחתו?] של המחבר שישלחו להם הספרים [--?] מחויב אנוכי להחזיר, ולראי' באת[י עה"ח] הק' יעקב מרדכי מליזענסק אי[...]".
המחבר, הרב הקדוש רבי משה דוד אשכנזי אב"ד טאלטשווא-צפת (תקל"ד-תרט"ז, אישים בתשובות החת"ס, עמ' ש) בעל "תולדות אדם" ו"באר שבע", חותנו של האדמו"ר בעל "ייטב לב" מסיגעט ואביו של רבי יואל אשכנזי אב"ד זלוטשוב. לגזעו הקדוש מתייחסים האדמור"ים מסאטמר-סיגט ומקלויזנבורג. כבר בגיל צעיר נתקבל לאב"ד העיר טולטשווא, ובמשרה זו כיהן כארבעים שנה. עלה לצפת בשנת תר"ד והיה ממקימי הישוב החסידי בצפת שלאחר הרעש. זמן קצר לאחר עלייתו ארצה, הדפיס את ספרו שלפנינו בדפוסו של רבי ישראל ב"ק בירושלים. את הספר חיבר בשנות השלושים לחייו, ורבי יעקב מליסא בעל "חוות דעת" כותב עליו בהסכמתו לספר: "הרב הגאון המפורסם מ' משה דוד... האי גברא לא צריך לדידי ולדכוותי, אך רצונו של אדם זהו כבודו ואין מסרבין לגדול". ביתו ובית מדרשו בצפת שוקמו ע"י נכדו האדמו"ר מקלויזנבורג, וכיום שוכנים בהם מוסדות צאנז בעיה"ק צפת.
מקבל הספר הוא רבי יעקב מרדכי מליזענסק וצפת. חתימתו מופיעה במכתב שנשלח לבעל ה"דברי חיים" מצאנז ע"י ראשי העדה החסידית בצפת, ונדפס בספר "ארץ הצבי" (וינה, תרמ"ג, עמ' 184).
[2], קמב דף. 29.5 ס"מ. מצב טוב-בינוני. כתמים. קרעים וסימני עש, עם פגיעות בטקסט והדבקות נייר (בעיקר בדפים הראשונים והאחרונים). חותמת ורישומים. כריכת עור חדשה.
סטפנסקי חסידות, מס' 603; ש' הלוי, מס' 33.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).
ספר עיר דוד, דרושים, מאת רבי דוד מלידא. אמשטרדם, [תע"ט 1719].
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. על נייר השיקום בדף השער מופיעה חותמתו, עם הכתובת: "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א". חותמת נוספת שלו בדף קו/2.
בדף השער (על נייר השיקום) רישום הקדשה: "למזכרת אהבא[!] כתבתי שמי... יוסף מנחם כ"ץ מקאשעל, מחוז מארמארעש", ורישום "קוויטל": "יעקב צבי ב' יהודית בילא להצלחה בכל ענינים". רישומי בעלות נוספים (של "ישראל חרמ"ן מלבוב"), וחותמת: "יוסף חיים – סאטמאר". בדף הבטנה הקדמי רישום "קוויטל" נוסף: "אפרים בן טאבא, מנחם בן פעסיל...".
בדפי הספר מספר הגהות בכתב-יד, ממספר כותבים (חלקן קצוצות, שתיים מהן ארוכות).
[1], ג-קז דף. 30 ס"מ. מצב בינוני. כתמים, בהם כתמי רטיבות. קרעים חסרים גדולים בדף השער, עם פגיעה בטקסט, משוקמים בהשלמת נייר. קרעים חסרים גדולים בכעשרה דפים נוספים, עם פגיעה בטקסט. קרעים במספר דפים נוספים, חלקם משוקמים. חותמת. כריכה חדשה.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).
ספר מגלה עמוקות, רנ"ב אופנים לביאור תפלת "ואתחנן" עפ"י הקבלה, מהגאון רבי נתן נטע שפירא אב"ד קראקא. זולקווא, [תק"ס 1800]. מהדורה שלישית, על פי מהדורת פיורדא [תנ"א 1691], בתוספת "מראה האופנים" – מפתח לפסוקי המקרא.
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. בשער ובדפי הבטנה חותמות בעלות של האדמו"ר, עם הכתובת "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א".
חתימה עתיקה במרכז השער: "משה [ט?]---". יתכן שזו חתימת הגאון הקדוש רבי משה טייטלבוים בעל ה"ישמח משה", וספר זה עבר בירושה במשפחות צאצאיו, כמו ספרים אחרים מספרייתו שהגיעו אל האדמו"ר רבי יואל מסאטמר בירושת בית-אבות.
[9], א, א-מב, מא-מב, מה-נב, נ-נא, [2], נז-עג, [2] דף (מספור דפים משובש. דפים יג-יד נכרכו בסדר הפוך). 21 ס"מ. מצב טוב-בינוני. כתמים (כתמי רטיבות לאורך הספר). בלאי. חיתוך דפים עם פגיעה בגבול הטקסט והכותרות בדפים רבים. חותמות. כריכת עור חדשה.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).
ספר צמח דוד, דרשות על התורה, חלק ב' על במדבר-דברים, נביאים וכתובים, מאת רבי יוסף דוד בעל שו"ת "בית דוד". שאלוניקי, [תקע"א 1811]. מהדורה יחידה. עם קונטרס "משמעות דורשים" ו"כללי התלמוד".
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. בשער ובדפים נוספים חותמות בעלות של האדמו"ר, עם הכתובת: "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א".
[1], קמא, כט דף. 27.5 ס"מ. מצב כללי טוב. כתמים ובלאי. סימני עש (פגיעות בטקסט בתשעת הדפים האחרונים מהספירה השניה). חותמת. כריכת עור חדשה.
חלקו הראשון של הספר עם הדרשות על בראשית, שמות וויקרא, נדפס בשלוניקי בשנת תקמ"ה, ולפנינו החלק השני שנדפס לאחר שנים רבות.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).
ספר ושבועתו ליצחק, חידושים ופלפולים בדיני שבועה, מאת רבי יצחק נטף. ליוורנו, [תקפ"ה 1825]. מהדורה יחידה.
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. חותמות בעלות של האדמו"ר, עם הכתובת: "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א".
[1], קטו דף. 20 ס"מ. מצב טוב. כתמים. הדבקות נייר בדף השער ובדף האחרון. סימני עש בשוליים, ללא פגיעה בטקסט. חותמת. כריכה חדשה.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).
ספר כרם שלמה, דרשות על התורה, מאת רבי שלמה זלמן גייגר, מדייני פרנקפורט דמיין. "הומבורג פאר דער הא" (באד הומבורג Bad Homburg vor der Höhe), [תצ"ח 1738]. מהדורה ראשונה.
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. בשני הדפים האחרונים חותמות בעלות של האדמו"ר, עם הכתובת: "אב"ד דק"ק ארשאווא והגליל".
בראש עמוד השער הקדשה בכתב-יד לרגל חתונה – "...לדור[ו]ן איין ווארף", בכתב ידו וחתימתו של רבי "פייבל בלאאמ"ו הרב המה"ג כמ"ה זוסמן תאומים נר"ו" [איין-ווארף הוא כינוי למעמד חלוקת מתנות לחתן ולכלה קודם החופה, שהיה נהוג באשכנז. ראה שו"ת רבי טיאה ווייל סימן מב ובשו"ת חוות יאיר סימן קמד].
רבי זוסמאן תאומים-שנאפיר אב"ד בינגן ומדינת מגנצא (נפטר תשרי תקמ"ט), בנו של רבי אהרן תאומים-שנאפיר (השני) אב"ד בינגן ומחוז צווייבריקן (נפטר טבת תקכ"ה); בנו של רבי אריה יהודה ליב תאומים-פרנקל-שנאפיר (נפטר אייר תע"ז), מדייני פרנקפורט בבית דינו של רבי נפתלי כ"ץ בעל ה"סמיכת חכמים"; בנו של רבי אהרן תאומים (הראשון) בעל "בגדי אהרן" אב"ד וורמייזא וקראקא (נהרג על קידוש השם בשנת ת"נ, הי"ד).
[2], ב-מט דף. 32 ס"מ. שוליים רחבים. מצב טוב. כתמים. קרע קטן בחלק העליון של כל הדפים, עם פגיעה בטקסט. הדבקות נייר בשולי הדף האחרון. חותמת. כריכת עור חדשה.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).
ספר שער הפסוקים וספר הליקוטין, מאת רבינו חיים ויטאל. ירושלים, [תרכ"ג 1863]. דפוס רבי ישראל ב"ק (תלמיד רבי ישראל מרוז'ין ורבי לוי יצחק מברדיטשוב). מהדורה ראשונה.
העותק של האדמו"ר רבי יואל טייטלבוים מסאטמר. בעמוד השער ובעמוד האחרון חותמות בעלות של האדמו"ר, שתיים מהן בעברית, עם הכתובת "אב"ד דק"ק קראל והגליל יע"א", ואחת באותיות לטיניות, עם הכתובת: " Ilosva, Bereg m. – Rabbi – Teitelbaum Joel" (יואל טייטלבוים, רב באורשיווא).
[4], קנח, [2] דף. ללא דף שער נוסף המופיע בחלק מהעותקים. 32.5 ס"מ. מצב כללי טוב. כתמים. קרעים קלים ובלאי. חותמת. כריכת עור חדשה.
ש' הלוי, מס' 91.
האדמו"ר הקדוש רבי יואל טייטלבוים מסאטמר (תרמ"ז-תשל"ט), בנו הצעיר של האדמו"ר רבי חנניה יו"ט ליפא בעל ה"קדושת יו"ט" (תקצ"ו-תרס"ד), ונכדו של האדמו"ר רבי יקותיאל יהודה בעל ה"ייטב לב" (תקס"ח-תרמ"ג), שכיהנו כרבני סיגט והיו ממנהיגי היהדות החסידית באזור מרמרוש.
נודע מנעוריו כאחד מגדולי דורו, בחריפותו ובגאונותו, בקדושתו ובטהרתו הנפלאה. בגיל צעיר נתמנה לכהן ברבנות העיר אורשיווא. בשנת תרפ"ה עבר לכהן ברבנות העיר קרָאלי (על מקומו של רבי שאול בראך שעבר לכהן ברבנות קאשוי), ובשנת תרצ"ד עבר לכהן ברבנות העיר סאטמר. בכל ערי רבנותו ניהל ישיבה גדולה ועדת חסידים גדולה. עמד בראש היהדות האורתודוקסית הנאמנה והבלתי-מתפשרת באזור מרמרוש. מעמודי התווך של עולם התורה בדור שלאחר השואה. לאחר הצלתו מהשואה הגיע לארה"ב וכונן בה את קהילת חסידי סאטמר – העדה החסידית הגדולה בעולם. נשיא "העדה החרדית" בירושלים, וממנהיגי היהדות החרדית בארה"ב וברחבי העולם. מחיבוריו יצאו לאור עשרות ספרים: "ויואל משה", שו"ת "דברי יואל", ספרי "דברי יואל" עה"ת, ועוד.
על הקדושה שבחפצי הצדיקים במשנתו של האדמו"ר רבי יואל מסאטמר
במקומות רבים בכתביו מבאר האדמו"ר רבי יואל מסאטמר את השפעת הקדושה שיש ברכושו של צדיק, ומאידך את האיסור ליהנות מממונם של רשעים, וזאת משום ש"כח הפועל בנפעל", כשהוא מזהיר שלא ליהנות מתקציבי המדינה הציונית וכדומה.
במספר מקומות בספרו "דברי יואל" על התורה כותב האדמו"ר על המעלה העצומה שיש בממונו של הצדיק, וכי יש בכחו להשפיע קדושה לדורות, שכן ניצוצות הקדושה אינם כבים ממנו. על פי זאת הוא מבאר את סירובו של אברהם אבינו ליהנות מרכוש סדום ואת פגישתו עם מלכי צדק מלך שלם. האדמו"ר מסביר על פי זאת גם את השפעת יוסף על המצרים, שנהנו מרכושו בימי הרעב וקיבלו ממנו "חיות דקדושה": "...וממון של צדיקים מסוגל להשפיע חיות דקדושה וחיות דעולם הבא..." (דברי יואל, שמות, עמ' לג). על "בחינת הקדושה" הטמונה בממונם של צדיקים "משורש נפשם", הוא כותב: "צדיקים חביב עליהם ממונם... מפני שיש בו חלק מבחינת נפשם ושורש נשמתם... מפני שאין פושטין ידם בגזל..." (דברי יואל, ויצא, עמ' צב).